ΦΤΕΡΗΣ - ΤΣΙΜΠΙΔΑΡΟΣ

 του Γιώργου Δημακόγιαννη
Ο Γ. Φτέρης - Τσιμπιδάρος (1891-1967), τίμησε τη Μάνη, ιδιαίτερη πατρίδα του, με τη ζωή του, αλλά και μετά το θάνατό του! Είναι γνωστό στους συμπατριώτες μας ότι η Δημόσια Βιβλιοθήκη Αρεοπόλεως (μία από τις τριάντα περίπου δημόσιες βιβλιοθήκες όλης της Ελλάδος) είναι ουσιαστικά έργο δικό του, αφού τα αρχικά της βιβλία ήταν οι 6.000 τόμοι της βιβλιοθήκης του, τα οποία σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία εδώρησε για την ίδρυσή της! Και πιο γνωστή ακόμη είναι η πολυμνημονευόμενη ρήση - υποθήκη για τη Μάνη και τα όπου γης παιδιά της - από τον κορυφαίο, αείμνηστο Πνευματικό μας Άνθρωπο, τον Γ. Φτέρη:
«Τη θύμηση της Μάνης, της πέτρας και του αέρα της Μάνης, την έπαιρνα πάντα μαζί μου, όπου κι αν πήγαινα. Σαν φυλαχτό».

Την γενική του όμως φιλοσοφία για τη ζωή, τον κόσμο, τον άνθρωπο την περιγράφει με τα εξής λόγια, απευθυνόμενος στη σύζυγό του: «Άμα πεθάνω και σε ρωτήσουν τι ήμουνα, τι πίστευα κι από πού αντλούσα, αυτά τα όσα έγραφα, να τους πεις πως δεν ήμουνα τίποτα άλλο, από ένας απλός άνθρωπος, που πίστευε βαθιά στην αγάπη, την καλοσύνη και στην ανθρωπιά».
Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν δύο ακόμη βιβλία του «Ελληνικές Μορφές» (1979, Δίφρος) και «Μάνη πατρίδα μου» (1981, Ερμής), μοναδικά και δυσεύρετα πια, συλλογή εκλεκτών κειμένων και μονογραφιών του Φτέρη, με ενιαία θεματολόγια, ελάχιστο μέρος μιας πνευματικής εργασίας δεκάδων χρόνων.

Ο Φτέρης πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του από καρκίνο του ήπατος. Σήμερα το σώμα του βρίσκεται στην πατρίδα του, τη Μάνη. Στο δρόμο που συνδέει την Αρεόπολη με το Γύθειο. Το μνημείο έχει αφιερωθεί σε αυτόν και είναι στην κορυφή ενός λόφου με θέα την αγαπημένη γη του. Αν και άφησε πίσω τους περιορισμούς της ζωής του χωριούως έφηβος, κράτησε πάντα τη Μάνη στην καρδιά του.

Γ. Φτέρης - Τσιμπιδάρος

Το άγαλμα του Τσιμπιδάρου, στο δρόμο από Αρεόπολη προς Γύθειο, φιλοτεχνημένο από το Μανιάτη γλύπτη Μιχάλη Κάσση.  Τό σημείο που βρίσκεται το μνημειο (χτισμένο από το Γεώργιο Δημάκο) ήταν το αγαπημένο του γιατι από εκει μόνο μπορείς να δεις τις δυο θάλασσες τον Μεσσηνιακό αλλα και τον Λακωνικό κόλπο.

Η κόρη του Φτέρη, Elyana δίπλα στην προτομή του πατέρα της

Η προτομή του Φτέρη στο δρόμο που συνδέει την Αρεόπολη με το Γύθειο. Το μνημείο έχει αφιερωθεί σε αυτόν και είναι στην κορυφή ενός λόφου με θέα την αγαπημένη γη του.
(φωτο Τηλέμαχος Γιαννακέας)

Γιώργος Φτέρης (συνεδρίαση) με τη σύζυγό του Ρέα (αριστερά) και η κόρη Elyana

Η προτομή του Φτέρη Ο Φτέρης πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του από καρκίνο του ήπατος. Σήμερα το σώμα του βρίσκεται στην πατρίδα του, τη Μάνη. Στο δρόμο που συνδέει την Αρεόπολη με το Γύθειο. Το μνημείο έχει αφιερωθεί σε αυτόν και είναι στην κορυφή ενός λόφου με θέα την αγαπημένη γη του. Αν και άφησε πίσω τους περιορισμούς της ζωής του χωριούως έφηβος, κράτησε πάντα τη Μάνη στην καρδιά του.

ΧΩΡΙΑΤΑ

https://www.youtube.com/watch?v=Nhml1td5JFU

Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αξέχαστα επιτεύγματα του Φτέρη είναι ένα τραγούδι που ονομάζεται "Χωριάτα". Σε σύνθεση Θεόφραστου Σακελλαρίδη.Το χειμώνα του 1941-42 , πρώτο χειμώνα της γερμανικής κατοχής, έγραψε ένα αλληγορικό τραγούδι και το έδωσε στη Σοφία Βέμπο την πιο δημοφιλή τραγουδίστρια της εποχής. Εκείνη το τραγούδησε σε όλη την Ελλάδα. Σχολιάζοντας το τραγούδι 35 χρόνια αργότερα,ένας συγγραφέας είπε " Είναι μια φωνή ελπίδας και αντήχησε σε μεγάλο βαθμό στις καρδιές του τότε σκλαβωμένου λαού". Στο τραγούδι , η Ελλάδα παρουσιάζεται ώς μια γυναίκα του χωριού και η νεολαία του ώς εκολλαπτόμενο δέντρο.
Τότε όλα τα πατριωτικά τραγούδια ήταν απαγορευμένα από τους Ναζί. Ο Φτέρης το ήξερε αυτό και έγραψε κάθε στίχο αλληγορικά. Πολλοί άνθρωποι αγάπησαν το τραγούδι του Φτέρη και το μήνυμά του εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα.