ΦΑΡΟΙ

ΓΥΘΕΙΟ

 

https://www.youtube.com/watch?v=z9UX48kG7Xs

Φάρος Γυθειου. Πρώτος μεταξύ των τριών φάρων της Μάνης χτίστηκε στα 1873 ο φάρος στο λιμάνι του Γυθείου, στο μυχό του Λακωνικού κόλπου. Την εποχή εκείνη το Γύθειο γνώριζε σημαντική ακμή: από το 1860 έως το 1900 ο πληθυσμός αυξανόταν από 2.000 κατ. σε 5.000 κατ. η πόλη αποκτούσε ένα νέο ιπποδάμειο σχέδιο επέκτασης (1861) και τα τεχνικά έργα για τη διαμόρφωση των παραλιακών ζωνών (επιχώσεις, μολώσεις, προκυμαίες) κατασκευάζονταν με γοργούς ρυθμούς.

Φάρος Γυθείου. Ο φάρος διασώθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όμως η λιθοδομή της ανατολικής όψης του οικήματος διαταράχθηκε από μια έκρηξη κατά τη διάρκεια της κατασκευής, στον περίβολό του, οχυρωματικών έργων από τους Ιταλούς. Μετά τη λήξη των πολεμικών επιχειρήσεων, τον Απρίλιο του 1949, η Διεύθυνση Φάρων μετέτρεψε το φάρο του Γυθείου από επιτηρούμενο σε ανεπιτήρητο (ασετυλίνης) με αυτόματο πυρσό αναλαμπών («οπτικόν» Chance 800 m/m, αγγλικής κατασκευής). Από τότε το εστιακό ύψος περιορίστηκε από 27 σε 25 μέτρα και η εμβέλεια από 15 σε 9 ν. μίλια http://maniatika.wordpress.com/

Φάρος Γυθείου. Το άριστο περιστροφικό σύστημα Sautter Lemonnier, με ωρολογιακό μηχανισμό περιστροφής με αντίβαρο, είχε κατασκευαστεί στο Παρίσι (1871) και αγοράστηκε από το Λιμενικό Ταμείο έναντι 30.000 γαλ. φράγκων. Εξέπεμπε «φως λευκό σταθερό (55′) εναλλάσσον προς αναλαμπή (5″) εξ υπαμοιβής λευκή και σταθερά, γεωγραφικής ακτινοβολίας 15 ν. μιλίων».

Φάρος Γυθειου. Το κτίριο διακρίνεται για τη συμμετρία των όψεων, την αρμονία των αναλογιών, την εξαιρετικής ποιότητας μαρμάρινη τοιχοποιία, τις οικοδομικές λεπτομέρειες και ιδίως για το λαμπρό, υψίκορμο, οκτάγωνο πύργο του. Ο πύργος έχει πέτρινο σώμα ύψους 20μ. και περιλαμβάνει τη σπειροειδή σκάλα ανόδου με 93 σφηνοειδείς μαρμάρινες βαθμίδες. Ως κεφαλή, στην κορυφή του πύργου επικαθόταν διώροφος μεταλλικός κλωβός με το φωτοστάσιο, ώστε το ύψος του φωτιστικού μηχανήματος με το «οπτικόν» να είναι στα 27 μ. από τη στάθμη της θάλασσας.

ΤΑΙΝΑΡΟ

Φάρος Ταινάρου Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο. Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Ο τετράγωνος πύργος του, ύψους 16 μέτρων, στέφεται ακόμη από τον διώροφο μεταλλικό κλωβό με τον φωτιστικό μηχανισμό και το περιστροφικό διοπτρικό. Η πρώτη ανακαίνιση του φάρου έγινε στα 1930. Στα χρόνια της Κατοχής έπαψε να λειτουργεί και στα 1950, μετά τη δεύτερη ανακαίνιση, φιλοξενούσε 3 φαροφύλακες. Από το 1984 που στήθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στον περιβάλλοντα χώρο (αλλά και στο όμορφο οικοδόμημα) το αυτόματο φωτιστικό μηχάνημα, ο φάρος εγκαταλείφθηκε. faroi.com

Φάρος Ταινάρου, φωτο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΛΕΚΑΣ

ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ
https://www.facebook.com/sonymobilegr/videos/1005477146151139/?fref=nf
Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο. Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Ο τετράγωνος πύργος του, ύψους 16 μέτρων, στέφεται ακόμη από τον διώροφο μεταλλικό κλωβό με τον φωτιστικό μηχανισμό και το περιστροφικό διοπτρικό. Η πρώτη ανακαίνιση του φάρου έγινε στα 1930. Στα χρόνια της Κατοχής έπαψε να λειτουργεί και στα 1950, μετά τη δεύτερη ανακαίνιση, φιλοξενούσε 3 φαροφύλακες. Από το 1984 που στήθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στον περιβάλλοντα χώρο (αλλά και στο όμορφο οικοδόμημα) το αυτόματο φωτιστικό μηχάνημα, ο φάρος εγκαταλείφθηκε.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το ακρωτήριο είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως: ο Ταίναρος, η Ταίναρος, το Ταίναρον, η Ταιναρία άκρα, η Ταιναρία ακτή, ο κάβο-Ταίναρος, ο κάβο-Μεταπάς, ο κάβο-Ματαπάς, ο Κάβος της Μάνης, ο Βραχίων της Μάνης (Brazzo di Maina), το Κριτήοι, ο Λίθος, το Φανάρι. Αποτελεί μίαν χερσονησίδα μήκους 2 1/2 μιλίων, η οποία τερματίζει τον Ταυγετο με ένα μικρό ισθμό. Στο ένα μέρος και στο άλλο του ισθμού αυτού υπάρχουν δύο «αμφίπυγοι» λιμένες, το Πορτοκάγιο (Ψαμαθούς) ανατολικά και το Μαρμάρι (Αχίλλειον) δυτικά.
http://www.faroi.com/gr/tenaro_gr.htm

Εις την άκραν του Ταίναρου
επί βράχων αποτόμων
ην η θύρα του Ταρτάρου
πλησιάζουσα με τρόμον.
Εκεί λοιπόν πλανάται
ως σκιά η Ευρυδίκη
Έρημος δεν απαντάται
Εις τον Πλούτωνα ανήκει.

Φάρος Ταινάρου. Πέρασαν αρκετοί φαροφύλακες Πηγαδιώτες με τα πόδια από το Πόρτο Κάγιο στο άκρον του Ταίναρου έχοντας μια ηθική υποχρέωση, καθήκον να φωτίσουν τα σκοτάδια στους κάθε γης θαλασσομάχους.
Πριν από το Πουλίκο ήταν ο Αλαφάκης από το Πόρτο Κάγιο και ο Μαντούβαλος, από τους Μπουλαριούς, ο Λάος από τη Λάγεια που ήταν πατέρας του αρχηγού αστυνομίας ο Γιανναρέας από το Λιμάνι.
Τελευταίος ο Πολίκος Δημακάκος έβαλε τα φωτοβολταϊκά τόξα που είναι ενέργεια από τον ήλιο και έφυγε ο Πουλίκος, έγινε διευθυντής και ανέλαβε την επιτήρηση όλων των φάρων της Νότιας Πελοποννήσου.

ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

Στα άδυτα του Φάρου Κάβο Ματαπά του Ταινάρου. Το ένα από τα τρία δωμάτια που κοιμούνται οι φαροφύλακες. Τα άλλα δυο δωμάτια είναι κενά και βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση, η υγρασία έχει διαβρώσει τα πάντα,τοίχους, ταβάνια, δάπεδα κτλ (2017)

ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
https://www.facebook.com/sonymobilegr/videos/1005477146151139/?fref=nf
Ο φάρος δεσπόζει στο φημισμένο Κάβο Ματαπά όπως το λένε οι ναυτικοί, το Ακρωτήριο Ταίναρο που λογχίζει τη Μεσόγειο. Κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Ο τετράγωνος πύργος του, ύψους 16 μέτρων, στέφεται ακόμη από τον διώροφο μεταλλικό κλωβό με τον φωτιστικό μηχανισμό και το περιστροφικό διοπτρικό. Η πρώτη ανακαίνιση του φάρου έγινε στα 1930. Στα χρόνια της Κατοχής έπαψε να λειτουργεί και στα 1950, μετά τη δεύτερη ανακαίνιση, φιλοξενούσε 3 φαροφύλακες. Από το 1984 που στήθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στον περιβάλλοντα χώρο (αλλά και στο όμορφο οικοδόμημα) το αυτόματο φωτιστικό μηχάνημα, ο φάρος εγκαταλείφθηκε.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το ακρωτήριο είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως: ο Ταίναρος, η Ταίναρος, το Ταίναρον, η Ταιναρία άκρα, η Ταιναρία ακτή, ο κάβο-Ταίναρος, ο κάβο-Μεταπάς, ο κάβο-Ματαπάς, ο Κάβος της Μάνης, ο Βραχίων της Μάνης (Brazzo di Maina), το Κριτήοι, ο Λίθος, το Φανάρι. Αποτελεί μίαν χερσονησίδα μήκους 2 1/2 μιλίων, η οποία τερματίζει τον Ταυγετο με ένα μικρό ισθμό. Στο ένα μέρος και στο άλλο του ισθμού αυτού υπάρχουν δύο «αμφίπυγοι» λιμένες, το Πορτοκάγιο (Ψαμαθούς) ανατολικά και το Μαρμάρι (Αχίλλειον) δυτικά.
http://www.faroi.com/gr/tenaro_gr.htm

ΦΑΡΟΣ ΤΑΙΝΑΡΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

Η είσοδος του φάρου με την στέρνα νερού (2017)

ΛΙΜΕΝΙ

ΦΑΡΟΣ ΛΙΜΕΝΙ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1898. Το ύψος του πύργου του ειναι 6 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 13 μέτρα. Βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από δύο χιλιόμετρα βόρεια της Aρεόπολης κοντά στο γραφικό Λιμένι. Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς από την Αρεόπολη ή το Λιμένι Λακωνίας.

ΦΑΡΟΣ ΛΙΜΕΝΙ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1898. Το ύψος του πύργου του ειναι 6 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 13 μέτρα. Βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από δύο χιλιόμετρα βόρεια της Aρεόπολης κοντά στο γραφικό Λιμένι. Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς από την Αρεόπολη ή το Λιμένι Λακωνίας.

ΚΙΤΡΙΕΣ

Φάρος Κιτριών. Άξιος προσοχής ο Φάρος των Κιτριών, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1892. Το ύψος του πύργου του είναι 11μέτρα και τo εστιακό του ύψος είναι 31μέτρα. Στην αρχή λειτουργούσε με πετρέλαιο και η φωτεινότητά του έφτανε τα 10 ναυτικά μίλια. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καταστράφηκε ένα μέρος του και έμεινε σβηστός μέχρι το 1945, όταν ξανά -επισκευάστηκε και εντάχθηκε και πάλι στο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο. Το 1953 άρχισε να λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα Ώσπου το 1999 αυτοματοποιήθηκε εντελώς και λειτουργεί, πλέον, με ηλιακή ενέργεια. Σήμερα, ακτινοβολεί κάθε δύο λεπτά με λευκή δέσμη φωτός κάθε 12 και ακτινοβολία 7 ναυτικών μιλίων. (Βικιπαιδεια)

Φαροφύλακες Φάρου Κιτριών
Απο τα αρχεία της υπηρεσίας φάρων μαθαίνουμε για τα άτομα τα οποία διετέλεσαν φαροφύλακες στον φάρο των Κιτριών.
Οι άνθρωποι αυτοί φρόντισαν να μη σβήσει ποτέ το φώς του φάρου προσφέροντας ένα μήνυμα χαράς και ελπίδας στους θαλασσοδαρμένους ναύτες.
Οι άνδρες οι οποίοι εργάσθηκαν στο φάρο μέχρι και την αυτοματοποίηση του φάρου το 1953 ήταν οι:
1. Μιχαήλ Παναγιώταρος από Οίτυλο
2. Ηλίας Μελέας από Λεύκτρο
3. Πέτρος Δικαιάκος ή Κούκουρας από Οίτυλο
4. Ηλίας Σμαΐλης – Μιχαλόπουλος από Οίτυλο
5. Νικόλαος Γαρίδης από Δολούς
6. Ανδρέας Γαϊτανάρος από Κιτριές
7. Νικόλαος Κωνσταντάκος από Δήμο Μέσσης
8. Αντώνιος Φειδοπιάστης από Οίτυλο
9. Δημήτριος Πετρόγκωνας από Λαγκάδα
10. Παναγιώτης Γαρίδης από Κιτριές
11. Γεώργιος Ξαρχάκος από Πεταλίδι
12. Θεόδωρος Παρασκευάκος από Μεθώνη
13. Ιωάννης Κουμουτσάκης από Μεθώνη
14. Παναγιώτης Κολιάκος από Γύθειο
15. Παναγιώτης Γκιουλέας από Προάστιο
16. Παναγιώτης Γεωργαλέας από Σελίνιτσα
17. Γεώργιος Αλαφάκης από Βάθεια
18. Δημήτριος Γαρίδης από Δολούς
19. Παναγιώτης Λαγούδης από Κιτριές
20. Γεώργιος Γαρίδης από Δολούς
21. Βασίλειος Χαραλαμπέας από Καρδαμύλη
22. Γρηγόριος Καμαρινέας από Δολούς
23. Ιωάννης Δέρκας από Σελίνιτσα
24.Μιχαήλ Λαγουδάκος από Βάθεια
25. Ιωάννης Κοτσονούρης από Δολούς
26. Δημήτριος Μαργαριταράκης από Κορώνη
27.Λύσανδρος Φιλιππίδης από Εξωχώριον
28. Γεώργιος Λαγουδάκος από Καρδαμύλη
http://maniatika.wordpress.com/

Φάρος Μαλέα. Ο ιστορικός πετρόκτιστος Φάρος του Μαλέα δεσπόζει στο νοτιότερο άκρο της Πελοποννήσου, στο ομώνυμο ακρωτήριο, από το 1883. Το όνομά του είναι στενά συνυφασμένο με τον κίνδυνο, καθώς ο διάπλους του Μαλέα αποτελούσε ανέκαθεν εφιάλτη για τους ναυτικούς. Οι εργασίες στον Φάρο του Μαλέα άρχισαν στις 23 Μαΐου 2009, ύστερα από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες των συνεργείων να προσεγγίσουν τον Φάρο λόγω θαλασσοταραχής. Οι συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες και δυσμενείς, με συνεχείς διακοπές των εργασιών λόγω θαλασσοταραχών, οι οποίες εμπόδιζαν τον ανεφοδιασμό υλικών και τροφίμων. Η πλήρης αναπαλαίωση του Φάρου Μαλέα ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2009 και ο Φάρος παραδόθηκε στην αρμόδια υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού. Faroi.com